adj.

չ. ՆՈՒԱՂԱՀՆՉՈՒՄՆ ՆՈՒԱՂԱՁԱՅՆ. Որոյ նուաղ է հնչումն կամ ձայնն.

Յարծաթագործական հատածսն՝ սակաւ մխածն նուաղահնչումն լինի. (Քեր. քերթ.։)

Լսել ձայնի պաղատանաց նուաղաձայն հիւանդացելոյ բնութեանս. (Յհ. իմ. եկեղ.։)