adj.

ՆԵՐՇՆՉԱԿԱՆ ἕμψυχος spirans, animatus. որ եւ ՆԵՐՇՆՉԱՒՈՐ. Ներանձնաւոր. ունօղ զշունչ կամ զհոգի. հոգիաւոր.

Սահման կենդանւոյն, գոյացութիւն ներշնչական՝ զգայական՝ ինքնաշարժ։ Կենդանի՝ գոյացութիւն ներշնչական զգայական. արդ վասն զի ներշնչականն ի յոլովագոյնս հասեալ գոյ քան զկենդանին, եւ այլն. (Անյաղթ պորփ.։)

Անձն անմահ՝ պատճառ էին՝ նախդիր մտաց. միտք՝ ներշնչականիս. ներշնչականն՝ կենդանականիս, կենդանականն՝ մարդոյս։ Ի բանականէ՝ ի ներշնչականէ՝ ի չորից տարերց՝ մարմին առ. (Քեր. քերթ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ներշնչաւոր ներշնչաւորք
accusatif ներշնչաւոր ներշնչաւորս
génitif ներշնչաւորի ներշնչաւորաց
locatif ներշնչաւորի ներշնչաւորս
datif ներշնչաւորի ներշնչաւորաց
ablatif ներշնչաւորէ ներշնչաւորաց
instrumental ներշնչաւորաւ ներշնչաւորաւք