ՆԵՐԲՈՂՈՒԹԻՒՆ ՆԵՐԲՈՂՈՒՄՆ. cf. ՆԵՐԲՈՂԵԱՆ.
Եւ գլուխ ներբողութեանս՝ ի վերայ զտէրունականն յարադրելով արձակել ձայն. (Պիտ.։)
Գրէ ներբողումն զնմանէ. (Յհ. կթ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | ներբողումն | ներբողմունք |
accusatif | ներբողումն | ներբողմունս |
génitif | ներբողման | ներբողմանց |
locatif | ներբողման | ներբողմունս |
datif | ներբողման | ներբողմանց |
ablatif | ներբողմանէ | ներբողմանց |
instrumental | ներբողմամբ | ներբողմամբք |