Նահատակիլն. նահատակութիւն.
Առ ի նահատակումն մրցանաց ընդդէմ թշնամւոյն. (Գր. սքանչ. ի ստեփ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | նահատակումն | նահատակմունք |
| accusatif | նահատակումն | նահատակմունս |
| génitif | նահատակման | նահատակմանց |
| locatif | նահատակման | նահատակմունս |
| datif | նահատակման | նահատակմանց |
| ablatif | նահատակմանէ | նահատակմանց |
| instrumental | նահատակմամբ | նահատակմամբք |