adv.

Իբրեւ յետին կամ ի յետինս. ի յետին կարգի կամ ժամանակի. նուաստ կամ նուազ օրինակաւ.

Յարձակի մինչեւ ի յետինսն՝ յետնաբար։ Զաստուածատեսակ գոլն ունին յետ նոցա նուաստագոյնքն նուաստաբար, եւ յետինքն յետնաբար. (Դիոն. ածայ.։)

Բնաւորաբար, այլ ոչ ստացողապէս եւ յետնաբար. (Լմբ. հանգ.։)