adj.

ՅԵՍՍԱԾԻՆ կամ ՅԵՍՍԷԱԾԻՆ. Ծնեալ ի Յեսսեայ. որդի յեսսեայ. յեսսեան. (դաւիթ. եւ որդի դաւթի Յս)

Որում ի դիմի հարեալ մանուկն յեսսածին՝ ընձիւղեալ ծաղիկն նորին արմատոյ. (Արիստակ. մկրտ.։)

Որ ըզդաւիթ յեսսէածին՝ օծեր իւղովն որ եղջիւրին. (Յս. որդի.։)

Էսսէածին արքայն դաւիթ, հայր ըստ մարմնոյ՝ հօր միածնին. (Շ. տաղ մարգ.։)