ՅԱՒԷՐԺԱԿԱՆ ՀԱՐՍՈՒՆՔ ՅԱՒԷՐԺԱՀԱՐՍՈՒՆՔ. Ըստ ճշմարտութեան՝ հոգիք սրբոց անարատ հարսունք անախտ փեսային Քրիստոսի յերկինս.
Երկնային զօրքն վերինք անմարմնական, եւ յաւէրժական հարսունք անախտ հարսանեաց. (Նար. յովէդ.։)
Ըստ քերթողաց՝ Ուրուական եւ մտացածին ոգիք կամ չաստուածուհիք զուարճալի վայրաց, են որ մահկանացու՝ եւ են որ անմահ կարծեցեալք. քան զմեզ աղէկները.
Մտաց եւ հանճարոյ ընդունակ ասելով՝ որոշեաց զնա յաներեւութից եւ ի մահկանացուաց արարածոց, որք եւ յաւերժական հարսունք (կամ յաւերժահարսունք) անուանին, որք եւ բնութեամբ ունին զգիտութիւն, եւ ոչ ուսանելով. (Սահմ. ՟Դ։)
Մահկանացուն յանմահիցն որոշեաց. իսկ միտքն եւ հանճարն ի հաւերժահարսանցն հեռացոյց. (Սիւն. բն.։)