ՅԱՐԱԿՑՈՒԹԻՒՆ, կամ ՅԱՐԱԿՑՈՒՄՆ. Միաւորութիւն բնական, կամ անձնաւորական.

Մարմնոյ եւ ոգւոյ յարակցութիւն է մարդ. (Բրս. հց.։)

Ի յարակցութիւն բնութեանցս՝ անփոփոխելի մնան յատկութիւնքն միացեալ անձնաւորութեանն. (Շ. թղթ.։)

Բանն էր առ Աստուած. զի որպէս զյարակցութիւն եւ զմշտենջենաւորութիւն ընդ հօր ցուցանէ (ըստ բնութեան), դնէ եւ զանձնաւորութեան նշանակ. (Նանայ.։)

Կատարեալ ունի Տէր (ի մարդանալն՝) յարակցմամբն առ յարակցութիւն. (Եփր. աւետար. (որ է ոճ օտար ի հայկաբանութենէ)։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif յարակցումն յարակցմունք
accusatif յարակցումն յարակցմունս
génitif յարակցման յարակցմանց
locatif յարակցման յարակցմունս
datif յարակցման յարակցմանց
ablatif յարակցմանէ յարակցմանց
instrumental յարակցմամբ յարակցմամբք