որ եւ ԱՋՈՂԻՉ. Որ յաջողէ. ուղղիչ. առաջնորդ. ձեռնտու.
Նա է տուիչ եւ յաջողիչ երկնաւորաց եւ երկրաւորաց. (Յճխ. ՟Ժ՟Ա։)
Օգնական էր նմա Տէր, եւ աջողիչ եւ գործակից. (Աթ. անտ.)
Ամենեցուն օգնական եւ յաջողիչ Աստուած է. (Սարգ. յկ. ՟Զ։)
Իմ յաջողիչն Քրիստոս է, որ զհուրն շիջոյց, եւ զքեզ յամօթ արար. (ՃՃ.։)