adj.

ՅԱՆԳԱԿԱՆ ՅԱՆԿԱԿԱՆ. λήγων desinens τέλειος perfectus. Ունօղ զյանգ կամ զվերջ այսպիսի կամ այնպիսի. աւարտական. եզերեալ. կատարեալ.

Կատարեալ թուով եւ յանգականաւ տասնեկին. (Փիլ. լին. ՟Բ. 32։)

Յաշխարհի ոչ ոք զծայրանալն եգիտ յանգական հասմամբ. (Մագ. խ.։)

Յանկական փաղառութիւնք. այսինքն վերջին վանկք. (Անյաղթ ստորոգ. (որ առ Սանահն. գրի Յանգակի)։)

Բանըս գրեցաւ աղօթական, երկհազարեան տամբ յանկական (կամ յանգական)։ Ոչ մի տառիւ վերջ յանգական (կամ յանկական), զի մի՛ ծուլից լուր ծանրանան. (Յիսուս որդի.։)

Մանաւանդն յանգական է եւ աւարտական. () մանաւանդ այ՛ն։ Ոչ ունելով եւ դա սկիզբն յումեքէ, եւ ոչ աւարտ յանգական. (Երզն. քեր.։)

Բազմաւորականք՝ յանգականք անուանց են սէ, եւ քէ. դիցես եւ զկէն, այլ ոչ յոլով անգամ. (Տօնակ.։ եւ Երզն. քեր.։)