adj. adv.

ἰταμώτερος, -ον impudentior, -ius եւ այլն. Առաւել կամ կարի յայրատ, եւ ժանտ.

Չի՛ք ինչ պոռնկագոյն եւ յայրատագոյն քան զակն՝ որ զայնպիսիսն տեսանել ախորժիցէ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 6։)

Յայրատագոյնս նայել. (անդ. 17։)

Յայրատագոյնս իմն մատուցեալ. յն. խստագոյնս. ((որ կայ զկնի եւ ի հյ) ՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Դ. 30։)