cf. ՄԻԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆ. μοναρχία monarchia.
Առաջինն՝ յաղագս միայնապետութեան. զի մի է պատճառ յաշխարհիս, եւ առաջնորդ եւ թագաւոր. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | միայնապետութիւն | միայնապետութիւնք |
accusatif | միայնապետութիւն | միայնապետութիւնս |
génitif | միայնապետութեան | միայնապետութեանց |
locatif | միայնապետութեան | միայնապետութիւնս |
datif | միայնապետութեան | միայնապետութեանց |
ablatif | միայնապետութենէ | միայնապետութեանց |
instrumental | միայնապետութեամբ | միայնապետութեամբք |