Միականապէս

adv.

ἐνικῶς, μοναδικῶς unice. Որպէս միական. միակի. եզակի. միայն եւ տիրապէս.

Ամենայնի է միականապէս պատճառ. (Դիոն. ածայ.։)

Զուգաճանապարհորդութեան զբարին միականապէս պարունակելով. (Մաքս. եկեղ.։)