ՄԵՐԱԿԵՐՊ ՄԵՐԱԿԵՐՊԱՐԱՆ ՄԵՐԱԿԵՐՊԱՑԵԱԼ. Որ է ըստ մերում կերպի եւ կերպարանի. մարդակերպ, մարդկային, եւ մարդացեալ.
Մերակերպ բնութեանս ընդ արարչութեան միաւորութիւն. (Մամբր.)
Քաղցեաւ ստուգապէս մերակերպ առեցելովն. (Թէոդոր. մայրագ.։)
Անպարագիծք մերակերպ երեւեալ գթով. (Գանձ.։)
Նոցին կցորդեալ՝ մարմնոյդ վերարկուաւ՝ մերակերպան խառնութեամբ. (Նար. ՟Ծ՟Դ։)
Ի նոյն մերակերպացեալ մարմնոյն զէականն աղբերացուցեալ փայլակօղ ճառագայթ. (Խոր. վրդվռ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | մերակերպարան | մերակերպարանք |
accusatif | մերակերպարան | մերակերպարանս |
génitif | մերակերպարանի | մերակերպարանաց |
locatif | մերակերպարանի | մերակերպարանս |
datif | մերակերպարանի | մերակերպարանաց |
ablatif | մերակերպարանէ | մերակերպարանաց |
instrumental | մերակերպարանաւ | մերակերպարանաւք |