adj.

ՄԵՐԱԿԵՐՊ ՄԵՐԱԿԵՐՊԱՐԱՆ ՄԵՐԱԿԵՐՊԱՑԵԱԼ. Որ է ըստ մերում կերպի եւ կերպարանի. մարդակերպ, մարդկային, եւ մարդացեալ.

Մերակերպ բնութեանս ընդ արարչութեան միաւորութիւն. (Մամբր.)

Քաղցեաւ ստուգապէս մերակերպ առեցելովն. (Թէոդոր. մայրագ.։)

Անպարագիծք մերակերպ երեւեալ գթով. (Գանձ.։)

Նոցին կցորդեալ՝ մարմնոյդ վերարկուաւ՝ մերակերպան խառնութեամբ. (Նար. ՟Ծ՟Դ։)

Ի նոյն մերակերպացեալ մարմնոյն զէականն աղբերացուցեալ փայլակօղ ճառագայթ. (Խոր. վրդվռ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif մերակերպարան մերակերպարանք
accusatif մերակերպարան մերակերպարանս
génitif մերակերպարանի մերակերպարանաց
locatif մերակերպարանի մերակերպարանս
datif մերակերպարանի մերակերպարանաց
ablatif մերակերպարանէ մերակերպարանաց
instrumental մերակերպարանաւ մերակերպարանաւք