cf. ՄԻԱԾԻՆ. յն. մօնօղէնի՛ս. μονογενής unigenitus.

Տեղի անտանելւոյն, որ զմենածին աստուածն բան տարար։ Նեստոր զմենածինն նշկահելով. (Կիւրղ. ի կոյսն.։)

Եւ ոչ եթէ որպէս ժամանակաց վերջին գոլ զմենածինն. (Բրս. ծն.։)

Մայր մենածնի բանին աստուծոյ։ Ստեղծ ի ծնէ կուրին աչս մենածինն. (ՃՃ.։)