Մեծամասնագոյն

adj.

μεγαλομερής, -ρήστερος magnis partibus constans. Որոյ մասունքն են առաւել մեծ կամ խոշոր.

Այն՝ որ առ մարմինսն են գիջայինք, մեծամասնագոյն ի ներքս մտեալ, եւ զփոքրագոյնսն արտաքս մերժելով. (Պղատ. տիմ.։)