adj.

μεγαλοφυής magnanimus, magnificus, amplificus, praestantissimus. Մեծ ի բուսոյ բարուց բնութեան, կամ ի բնէ. մեծամեծ. գերապանծ. ազնիւ. երեւելի. եւ Հաստարմատ. քաջաբոյս. յուռթի.

Փուտ եւ պատառեալ տիկք, եւ անհաւատութեամբն հնացեալք ոչ ժուժեն ունել, այլ պատառին ծանր ի մեծաբոյս աւանդութեանցն. (Առ որս. ՟Դ. յորմէ եւ Երզն. մտթ.։)

Մեծաբոյս աստուածաբանութիւնք (սուրբ գրոց). (Պիտ.։)

Եթէ ոչ կարասցէ հասանել ի մեծաբոյս տեսութիւնն բանս մեր. այսինքն նուրբ՝ խորին. (Նիւս. կազմ.։)

Մեծաբոյս հաւատովք ... իբրեւ տեսեալ համարէր. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Խ՟Բ։)

Ըստ կենցաղումս պէտք են անձին մեծաբոյս պայծառացեալ. (Բրս. սղ.։)

Ոչ ինչ բերաք մեծաբոյս ի կենցաղս. (Մաշկ.։)

Զբազմաց ծաղկեցոյց զիմաստս ըստ իւրեանց մեծաբոյսեւ ատոք սերմանն զօրութեան. (Լմբ. սղ.։)