ՄԱՀԱՊԱՐՏԵԼ. Մահապարտ առնել, եւ լինել. ի մահ դատապարտել, իլ.
Մահապարտեալ զյովհաննէս դատապարտեա՛. (Եփր. յհ. մկր.։)
Իբրեւ խրատեալք, եւ ոչ մահապարտեալք. (՟Բ. Կոր. ՟Զ.) յն. մահացեալք. θανατουμένοι mortificati.
Խրատիմք, եւ ոչ մահապարտիմք. (Մաշկ.։)
Ինքնավկայ մահապարտեալք. (Նար. ՟Ի՟Ա։)