adj.

ἑπιστητός scibilis. Գիտելի. ուսանելի. հասու լինելի. որ ինչ անկանի ընդ ուսմամբ.

Մակացելին քան զմակացութիւն նախկին թուեսցի գոլ։ Մակացութիւն մակացելւոյն ասի մակացութիւն. եւ մակացելին՝ մակացութեամբ մակացել. եւ զգայութիւն՝ զգալւոյ զգայութիւն, եւ զգալին՝ զգայութեամբ զգալի. (Արիստ. առինչ. ստէպ։)

Մակացելին է անհեստ. եւ բաժանի եւ այլն. (Տօնակ.։)

Եւ իբր Մակացօղ. գիտակ. իմաստուն.

Առաջին արհեստաւորն հայր՝ ինքնաբուն, ինքնիշխան, եւ առաջին մակացելի, ոչ ընդ պատճառաւ։ Առաջին շարժումն մակացելի, եւ պատճառ, շարժումն ի հօրէ առ որդի. (Քեր. քերթ.։)