ἑπαγωγικός inductivus. Որ ինչ հայի առ մակածութիւն, այսինքն առ տկար ձեռնարկութիւն ի մասնաւորաց յընդհանուրն.
Յորժամ մասնականաւն զընդհանուրն հաւատարմացուցանեմք, այնպիսին մակածական կոչի. որպէս, վասն զի մարդ եւ ձի զներքին կլափն շարժեն, ապա ուրեմն ամենայն կենդանի զներքին կլափն շարժէ. (որ ոչ ճշմարտի ի վերայ կոկորդիլոսի, եւ փիւնիկ հաւու)։ Կարեւոր եղիցի ժողովելն մակածականացն եւ յարացուցից, որք ոչ հարկաւոր ինչ ժողովեն. (Անյաղթ պորփ. եւ Անյաղթ վերլծ. արիստ.։)
Եւ Որ ինչ ի վերայ ածէ զիմն. ἑπαγωγός.
Ակն ի գիշերի դադարէ ի տեսանելոյ, եւ տակաւին լինիցի քնոյ. (Պղատ. տիմ.։)