adj.

ՃԱՃԱՆՉԱՏԵՍԱԿ ՃԱՃԱՆՉԱՏԵՍԱԿԱՆ. Լուսատեսիլ. լուսափայլ. փալփլօղ, պլպլացօղ աչք, ու աչքին էրեւցած փայլուն բանը.

Ճաճանչատեսակաւն, որ է տեսնելիքն, (լինի զգալ) զաճանչատեսականն. (Նիւս. բն. ՟Զ։)

Ճաճանչատեսակ սրբութիւնն ներընդունակ լինի ճառագայթից անուան նորին (իբր ոսկի). (Լմբ. սղ.։)