cf. ՁԵՌԱԿԵՐՏ. ա. Ի ձեռաշէն եկեղեցեաց ի դրունս. (Վրդն. սղ.։)

Որով եւ օծանին բանաւոր եւ ձեռաշէն եկեղեցիք (ձեռակերտք աստուծոյ՝ մարդիկ), քրիստոնեայք կոչելով, եւ սրբութիւնք խորանաց եւ աստուածաբնակ տաճարաց (նովին մեռոնիւ). (Վրդն. դան.։)