ՀՐԱՇՈՒԹԻՒՆ ՀՐԱՇՈՒՄՆ. Հրաշանալն. հիացումն. եւ Հրաշալիգոլն, հրաշք.
Ըստ իմացականին ցուցանի հրաշութիւն սորա։ Ի հրաշութիւն, եւ յուրախութիւն ամենայն հաւատացելոց։ Յետ այսր սխրալեաց հրաշութեանց. (Անան.։ եկեղ։ Ճ. ՟Բ.։ Ուռպ.։)
Յերկնից ի վերուստ հոգւոյն սրբոյ հրաշմամբ գովեալ. (Խոր. հռիփս.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հրաշութիւն | հրաշութիւնք |
| accusatif | հրաշութիւն | հրաշութիւնս |
| génitif | հրաշութեան | հրաշութեանց |
| locatif | հրաշութեան | հրաշութիւնս |
| datif | հրաշութեան | հրաշութեանց |
| ablatif | հրաշութենէ | հրաշութեանց |
| instrumental | հրաշութեամբ | հրաշութեամբք |