Հրամանի տէր. գլխաւոր.
Իսկ որք հրամանատեարքն էին, բանիւք հաւանութիւն տային. (Լաստ. ՟Դ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հրամանատէր | հրամանատեարք |
| accusatif | հրամանատէր | հրամանատեարս |
| génitif | հրամանատեառն | հրամանատերանց |
| locatif | հրամանատեառն | հրամանատեարս |
| datif | հրամանատեառն | հրամանատերանց |
| ablatif | հրամանատեառնէ | հրամանատերանց |
| instrumental | հրամանատերամբ | հրամանատերամբք |