Հպատակագոյն

adj.

ὐπήκοος obedientior. Առաւել հլու.

Համարէր, թէ նա ինչ հպատակագոյն իցէ. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Արեգակն եւ լուսին ... հպատակագոյնք են յարբանեկել մարդկան քան զնոսա (քան զկուռս). (Թղթ. բարուք.։)