Հոտոտելն. հոտավարութիւն. զգալն զհոտ.
Ի լուր ախտաւոր, եւ ի հոտոտումն իգացեալ. (Սկեւռ. աղ.։)
Մտանեն ընդ ըռընգունս հոտոտմունք. (Վահր. յար.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հոտոտումն | հոտոտմունք |
| accusatif | հոտոտումն | հոտոտմունս |
| génitif | հոտոտման | հոտոտմանց |
| locatif | հոտոտման | հոտոտմունս |
| datif | հոտոտման | հոտոտմանց |
| ablatif | հոտոտմանէ | հոտոտմանց |
| instrumental | հոտոտմամբ | հոտոտմամբք |