adj.

ՀՈՎԱՍՆՈՒՆԴ ՀՈՎԱՍՈՒՆ. Սնեալ ի հով եւ ի զով տեղիս. եւ Ուր իցէ տեղի հով.

Զհովասնունդ եւ զփափկասէր արս. (Գր. երէց.։)

Հովասուն եւ բարեկեցիկ կոյսք եւ կանայք. (Լաստ. ՟Ժ՟Բ։)

Վասն տենչանաց կնոջ իւրոյ ի լեռնային հովասուն վայրաց, որ ի մարաց աշխարհին հովասուն սնեալ էր. (Եւս. քր. ՟Ա։)