Հոգենիւթ

adj.

որ եւ ՀՈԳԻԱՆԻՒԹ. Ոյր նիւթն՝ այսինքն իսկութիւնն է հոգի, կամ որպէս հոգի. հոգեղէն, կամ նման հոգեղինաց. հրեշտակ ի մարմնի.

Զհոգենիւթ եւ զաստուածաշնորհ այրն աստուծոյ զմաշտոց։ Հոգենիւթ եւ աստուածապարգեւ առն. (Յհ. կթ.։ Սամ. երէց.։)