Հոգեհրաշ

adj.

ՀՈԳԵՀՐԱՇ որ եւ ՀՈԳԻԱՀՐԱՇ. Հրաշալի հոգւով. հոգեւոր եւ սքանչելի.

Հոգէհրաշ իսկուհիս այս (յուլիանէ կոյս). (Ճ. ՟Ա.։)

Հոգէհրաշ ճգնութեամբ. (Յհ. կթ.։)

Ըստ մարմնոյ է համբառնալն (որպէս կառօք). իսկ վերանալն՝ հոգեհրաշ աստուածային. (Մեկն. ղկ.։)