adj.

Յոյժ հմուտ. քաջ խելամուտ. գիտնաւոր. ներհուն.

Արանց իմաստնոց եւ հմտագունից. (Խոր. ՟Ա. 5։)

Հմտագունի եւ առաւել փորձին արիստոտէլի։ Զհանճարեղ հմտագոյն մարդիկ։ Ի յոյժ հմտագունիցն ճարտասանաց։ Առ ի հմտագոյն բժշկաց։ Հմտագոյն իմաստիւք. (Պիտ.։)

Կարի հմտագոյն գրոց. (Ճ. ՟Ա.։)

Հալումն հմտագոյն (այսինքն հմտաբար) մաշէ զկապար. (Նեղոս.։)

Ապա յայլ պատճառս եկին լրբագոյն, եւ ոչ հմտագոյն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 12. յն. առաւել ապառում։)