ՀԼՈՒԹԻՒՆ ՀԼՈՒՈՒԹԻՒՆ. Հլու գոլն. լսողութիւն. ունկնդրութիւն. հնազանդութիւն. անսացողութիւն հեզութեամբ.
Գործիցէ քաջ հլութեան ասպարէզ. (Յհ. իմ. ատ.։)
Զի փայտին տարալսողութիւն ի ձեռն փայտին հլուութեան բժշկեալ. (Իրեն. առ Լեհ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հլուութիւն | հլուութիւնք |
| accusatif | հլուութիւն | հլուութիւնս |
| génitif | հլուութեան | հլուութեանց |
| locatif | հլուութեան | հլուութիւնս |
| datif | հլուութեան | հլուութեանց |
| ablatif | հլուութենէ | հլուութեանց |
| instrumental | հլուութեամբ | հլուութեամբք |