Հիւանդամտութիւն

s.

ἁρρωστία infirmitas. Խօթասրտութիւն. թուլութիւն. թուլամորթութիւն. հիւանդութիւն հոգւոյ.

Տրտմականք իցեն պահքն վասն պահողացն հիւանդամտութեան. (Երզն. մտթ.։)

Ցաւակից լինել որպէս հիւանդացեալ անդամոյ, եւ զնորա հիւանդամտութիւնն ուղղել։ Զիւր հիւանդամտութիւնն լցցէ (այսինքն բուժեսցէ). (Բրս. հց.։)

ՀԻՒԱՆԴԱՄՏՈՒԹԵԱՄԲ ԼԻՆԵԼ. ἑμπαθῶς διακείμαι cum affectu studiosus sum. Զակատիլ ախտակրութեամբ սրտի զհետ աւելորդաց կամ ունայնութեանց.

Ցուցանելով, զի առ ոչինչ, որ ի կենցաղս է, հիւանդամտութեամբ է. (Բրս. հց.։)