Հիմէնի, Նւոյ, Նեաւ

s.

ՀԻՄԷՆ ՀԻՄԷՆԻ. Բառ եբր. հին. յորմէ յն. ին. εἱν, ἑν, ὔν այն է Դորակ, չափ եւ անօթ հեղուկ իրաց.

Իւղ ձիթենեաց հիմենեաւ (կամ հիմենաւ, կամ դորակաւ). (Ել. ՟Լ. 24։)

Իսկ Հիմէն որպէս բառ յն. cf. ՄԻԶՆ։