adj.

ՀԵՏԱՀԱՆ եւ ՀԵՏԱՀԱՆԱԿԱՆ. ἱχνευτής vestigator, indagator. Որ հանէ զհետս. իբր հետազօտիչ. հետախոյզ. հետամուտ. գամագիւտ. հնարագէտ. ճարտարահնար.

Մո՛ւտ զհետ նորա որպէս հետահան, եւ ի մուտս նորա դարանակա՛լ լեր. (Սիրաք. ՟Ժ՟Դ. 23։)

Հետահան, իբր թէ ի հետ մտեալ իրաց՝ գամ եւ հնարս գտանեմ. (Հին քեր.։)

Քետաքերելի. քետայն (խադդ՝ գիծ) բառ է, որ լսի հետահան. իսկ քերելին գրելի իմն է. որպէս հետահանական գրովն զբանս շաղկապելով, եւ զոճսն նշանակելով. (Երզն. քեր.։)