s.

ՀԵՌԱԿԱՅՈՒԹԻՒՆ ՀԵՌԱԿԱՑՈՒԹԻՒՆ ՀԵՌԱԿՑՈՒԹԻՒՆ. διάστημα distantia. Հեռաւորութիւն, եւ միջոց. տարակացութիւն. անջրպետ.

Թէեւ միոյ հեռակայութան ընդմիջելով։ Յառաջ քան զբազում հեռակացութիւն. (Կիւրղ. գանձ.։ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 29։)

Մէջ լսի, որ միաչափ հեռակացութիւն (կամ հեռակցութիւն) ունի ի ծայրից եւ յեզերաց. (Խոր. աշխարհ.։)

Զամենայն հեռակցութեամբ զանց արարեալ, եւ յամենայն անարգելաբար մտեալ. (Դիոն. ածայ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հեռակցութիւն հեռակցութիւնք
accusatif հեռակցութիւն հեռակցութիւնս
génitif հեռակցութեան հեռակցութեանց
locatif հեռակցութեան հեռակցութիւնս
datif հեռակցութեան հեռակցութեանց
ablatif հեռակցութենէ հեռակցութեանց
instrumental հեռակցութեամբ հեռակցութեամբք