ՀԵՌԱԿԱՅՈՒԹԻՒՆ ՀԵՌԱԿԱՑՈՒԹԻՒՆ ՀԵՌԱԿՑՈՒԹԻՒՆ. διάστημα distantia. Հեռաւորութիւն, եւ միջոց. տարակացութիւն. անջրպետ.
Թէեւ միոյ հեռակայութան ընդմիջելով։ Յառաջ քան զբազում հեռակացութիւն. (Կիւրղ. գանձ.։ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 29։)
Մէջ լսի, որ միաչափ հեռակացութիւն (կամ հեռակցութիւն) ունի ի ծայրից եւ յեզերաց. (Խոր. աշխարհ.։)
Զամենայն հեռակցութեամբ զանց արարեալ, եւ յամենայն անարգելաբար մտեալ. (Դիոն. ածայ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | հեռակցութիւն | հեռակցութիւնք |
accusatif | հեռակցութիւն | հեռակցութիւնս |
génitif | հեռակցութեան | հեռակցութեանց |
locatif | հեռակցութեան | հեռակցութիւնս |
datif | հեռակցութեան | հեռակցութեանց |
ablatif | հեռակցութենէ | հեռակցութեանց |
instrumental | հեռակցութեամբ | հեռակցութեամբք |