adj.

Որ շփոթի, շփի, շաղախի ի հեշտալիս. կամ Հեշտապատիր, որ դիւրաւ շփոթի. դիւրախաբ. դիւրապատիր.

Վիրաւորեցայ անմարմինս ի վիրաւորեալ մարմնոյս ... զնետս սրեալ պատրաստեցի, զի հարեալ հեշտաշփոթ անդամոց. եւ հարան նետք իմ յիս. (Թէոփիլ. ՟խ. մկ.։)