adj.

ՀԱՒԱՆԵՑՈՒՑԱՆՈՂԱԿԱՆ ՀԱՒԱՆԵՑՈՒՑԻՉ. πειθανός persuasorius. Որ կարէ կամ օգտէ հաւանեցուցանել. ամոքիչ.

Նուաճել հաւանեցուցանողականաւ կամ բռնաւորականաւ բանիւ. (Խոր. ՟Բ. 89։)

Դարձեալ կապանքն եւ ոչ հաւանեցուցիչք էին. (Ոսկ. փիլեմ.։)

Այլ ինչ հիմն քան զայն մի՛ խնդրեր, եւ մի՛ միտս ինչ հաւանեցուցիչս. (Ոսկ. ես.։)

Զզօրաւորն եւ զհաւանեցուցիչն առնու ի ձեռն զզէն. (Սկեւռ. աղ.։)