adj.

ՀԱՒԱՀԱԼԱԾ որ գրի եւ ՀԱՒԱԼԱԾ. Այն ինչ՝ որ հալածէ զհաւս. որպէս խրտուիլակ, գործի հողմաշարժ, կամ թռչուն վանդակաւ պահեալ առընթեր մրգապահաց՝ ի խրտուցանել զօդաթռիչ թռչունս.

Բարկութեան ախտն գազանաբարոյ՝ արագաշարժ ի յաղաղակելն, եւ իբրեւ զհաւահալածն մրգապահաց, որ մինչչեւ օդոյն ինչ շարժեալ՝ եւ նա սկսանի կարկաջել. (Մանդ. ՟Ժ՟Գ։ Ճ. ՟Գ.։)