Հարկաւորեցուցանեմ, Եցի

ն.

ՀԱՐԿԱՒՈՐԵՄ ἁναγκάζω, βιάζω, -ομαι urgo, adigo, cogo, -or. որ եւ ՀԱՐԿԱՒՈՐԵՑՈՒՑԱՆԵԼ. Հարկեցուցանել. հարկել. բռնադատել. ստիպել.

Հարկաւորէ հարկն խնդրել զպէտա իւր. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 10։)

Հարկաւորեմ զքեզ, կամ հարկաւորեաց զիս՝ գործել կամ առնել ինչ. (Սարգ.։ Աթ.։)

Հարկաւորէ՝ զտնտեսութիւն եւ զհոգաբարձութիւն եկեղեցւոյ ունել. (Սոկր.։)

Զայն խոստովանել հարկաւորեսցէ զձեզ բանս։ Բանս հարկաւորեսցէ զձեզ՝ակամայ տալ զնմանութիւն. (Կիւրղ. գանձ.։)

Աղաչեմ, մի՛ յաւելորդսն զմեզ հարկաւորել. (Խոր. ՟Բ. 61։)

Սատանայ արկանէ ի միտս միայնակեցաց հարկաւորել զտղայս ի գինի. (Վրք. հց. ձ. ուր եւ ասի Հարկաւորեցուցանել։)

Իսկ (Յհ. կթ.)

Ի կղզի մի հարկաւորէ զնա. իմա՛, հրամայէ տանել։

Յառաջնորդէն եւ յեղբարցն հարկաւորեալ բռնադատեսցի։ Ի բնակչաց երկրին հարկաւորեալ ձեռնադրեցաւ եպիսկոպոս. (Յճխ. ՟Ի՟Գ։ Ճ. ՟Ա.։)

Հարկաւորեալ տակիտոս՝ ընդդէմ արտաշրի գայ զկողմամբք պոնտոսի. (Խոր. ՟Բ. 73։)

Միւս եւս այլ օրինակ հարկաւորիմ մերձ դնել բանիս. (Սարգ. յկ. ՟Դ։)

Հարկաւորի ագահութեան տալ զանձն. (Շ. մտթ.։)

Յաղօթս կալով՝ հարկաւորի (կամ հարկաւորէ) զվաճառու ինչ յիշեցուցանել. (Կլիմաք.։)

Իսկ (Շ. վիպ.)

Որք են հոգիք հարկաւորեալ, եւ ի սպասու միշտ առաքեալ. իմա՛, Հարկաւոր, ըստ վերջին նշ։