Հարկաբեր, Ի, Ից

adj.

δασμοφόρος tributum pendens. Որ բերէ զտուրս հարկաց. հարկատու.

Ընծայաբերս ինձ եւ հարկաբերս զամենեցունց թագաւորս արարի. (Ածաբ. ժղ.։)

ՀԱՐԿԱԲԵՐ. Հարկիւ կամ ի հարկէ բերեալ, խաղացեալ.

Հարկաբեր երագընթաց երկանիւ սլացական. (Շիր.։)