adj.

ՀԱՐԱՒԱԲԵՐ կամ ՀԱՐԱՒԱԲԵՐՁ. Որ ընդ հարաւ բերի, կամ բարձրանայ.

Առ հարաւային լուսոյն առկայիլ հարաւաբեր (կամ հարաւաբերձ) արեգականն արդարութեան լուսափայլ. (Անան. ի պետր.։ եւ Տօնակ.։)