ՀԱՌԱՉԻՒՆ ՀԱՌԱՉՈՒԹԻՒՆ ՀԱՌԱՉՈՒՄՆ. cf. ՀԱՌԱՉ, ՀԱՌԱՉԱՆՔ.

Հանէ ի բերանոյն իբրեւ զծուխ զհաչիւն եւ զհառաչիւն. (Վրդն. սղ.։)

Հառաչութիւնս եւ աղօթս մատուցանեն։ Զնոյն հառաչութիւնս առնել. (Կանոն.։)

Ուժգին արտասուօք եւ հառաչմամբ գտեալ զբժշկութիւն։ Հառաչումն յիս ի ներքս ընթանայ եւ ահրտօսր. (Խոր. ՟Գ. 7. եւ 68։)

Հառաչումն սրտի հեծութեան։ Ի յերգ հառաչման պաղատանաց. (Նար. ՟Է. ՟Ժ՟Բ։)

Հառաչումն կամաւոր ապաշխարութեան. (Մանդ. ՟Ժ՟Թ։)

Ձայնիւ հառաչմամբ պաղատէին առ քեզ գթած. (Շար.)

Կոյսըն մարիամ հանդէպ նստէր ի հառաչման. (Լմբ. տաղ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հառաչութիւն հառաչութիւնք
accusatif հառաչութիւն հառաչութիւնս
génitif հառաչութեան հառաչութեանց
locatif հառաչութեան հառաչութիւնս
datif հառաչութեան հառաչութեանց
ablatif հառաչութենէ հառաչութեանց
instrumental հառաչութեամբ հառաչութեամբք