hy    |   fr

Հանճարեղագոյն

adj.

որ եւ ՀԱՆՃԱՐԱԳՈՅՆ. Առաւել կամ յոյժ հանճարեղ.

Որ հանճարեղագոյնն էր քան զբնաւ հայաստանեայս։ Այր հանճարեղագոյն. (Արծր. ՟Դ. 2։)

Զառակաւոր եւ զհանճարեղագոյն վարդապետութիւնսն բարբառէր. (Վահր. հմբ.։)