Համաչար

adj.

Համակ եւ ըստ ամենայնի չար.

Մարդ համաչար, եւ անմասն ի բարւոյ ո՛չ է գտանել. (Լմբ. սղ. ՟Թ։)

Իսկ (Ճ. ՟Գ.) ի վկ. պիոնի.

Զհամաչարն ծաներո՛ւք.

որ ի (Ճ. ՟Ա.) գրի,

Զհամաչարչարանս , թուի նշանակել համակարիք, կրակից։