hy    |   fr

Համակից

adj.

Սերտ միացեալ. անբաժան զէդեալ՝ իրօք, կամ սիրով. փտրելի, փարեալ.

Եւ հայր՝ որդի զնա կարդալով՝ իւր համակից՝ առեցեալ մարմնով. (Գանձ.։)

Գիրկս արկանել, եւ համակից լինել. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)