Թագաւորակցութիւն. ի միասին թագաւորելն.
Պատճառ համաթագաւորութեան ընդ քրիստոսի աստուծոյ մերոյ՝ բոլոր սրբոց եւ արդարոց. (Գր. սքանչ. ի ստեփ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | համաթագաւորութիւն | համաթագաւորութիւնք |
accusatif | համաթագաւորութիւն | համաթագաւորութիւնս |
génitif | համաթագաւորութեան | համաթագաւորութեանց |
locatif | համաթագաւորութեան | համաթագաւորութիւնս |
datif | համաթագաւորութեան | համաթագաւորութեանց |
ablatif | համաթագաւորութենէ | համաթագաւորութեանց |
instrumental | համաթագաւորութեամբ | համաթագաւորութեամբք |