Կամակից լինել հաճութեամբ. հաճիլ. հաւանել. մարդահաճոյ լինել.
Ոչ միայն որ գործեն ինչ չար՝ պատճառք են չարի, այլեւ որք հաճոյակիցք լինին գործելեացն. ապա ուրեմն անգործն՝ ամենայն դատարկի հաճոյակից լինի, թէպէտեւ ինքն ի մէջ ոչ իցէ. (Եփր. աւետար.։)
Հաճոյակից լինիս կաքաւողին. (Ոսկ. յհ.։)
Հաճոյակից գոլ այնոցիկ՝ որ զշփոթումն ասեն. (Շ. թղթ.։)