Հաբաշիք

s.

որ եւ ԽԱՓՇԻԿՔ. ռմկ. հապէշ, հապէշքէր. Եթէովպացիք, որ եւ երբեմն Հնդիկք ասին.

Եկին ի յաբաշէթ յերկիրն քուշացւոց ... եւ նստեալ կային ազգն հաբաշեաց ի տղմուտ տեղիս եղեգանց. (Պտմ. վր.։)