ԿՌՃԵՄ եւ ԿՌՃՈՒՄՆ. Ձայն հարկանելոյ. թերեւս որպէս ի ձայն կռելոյ եւ կոփելոյ կրճելով զատամունս՝ կռփել եւ ընկճել.
(Առիւծն զճանճն) կռճեաց կեռօքն կոփել՝ կոկորդակոփ կասեաց ընդ ժանեօքն. (Մագ. ՟Ը։)
Կարկառ կռճմամբ զանբժշկութիւն հարուածոց օձին առանց մոռացման միշտ թարգմանեցեր. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կռճումն | կռճմունք |
| accusatif | կռճումն | կռճմունս |
| génitif | կռճման | կռճմանց |
| locatif | կռճման | կռճմունս |
| datif | կռճման | կռճմանց |
| ablatif | կռճմանէ | կռճմանց |
| instrumental | կռճմամբ | կռճմամբք |