s.

Քամակակորութիւն. կզութիւն. սապատողն կամ միջաբեկն լինել.

Ի ցաւս դժուարինս աղեաց, եւ կորաքամակութեան, այսինքն կզութեան թիկանց. (Գէ. ես.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif կորաքամակութիւն կորաքամակութիւնք
accusatif կորաքամակութիւն կորաքամակութիւնս
génitif կորաքամակութեան կորաքամակութեանց
locatif կորաքամակութեան կորաքամակութիւնս
datif կորաքամակութեան կորաքամակութեանց
ablatif կորաքամակութենէ կորաքամակութեանց
instrumental կորաքամակութեամբ կորաքամակութեամբք